In deze reeks interviews spreken we met jonge talentvolle Vlamingen met tot de verbeelding sprekende stageplaatsen of werkplekken. Na het interview met Instagrammer Tim Van Damme, spreken we dit keer met Wim Leers. Deze 24-jarige deed stage als Software Engineer Intern binnen Facebook. Inderdaad Facebook. Na zijn stage is hij op zoek naar werk. Het perfecte moment dus om hem in de schijnwerpers te plaatsen.

“Het heugelijke nieuws dat ik stage mag doen bij Facebook”

Eerst en vooral Wim bedankt voor dit interview. Wat ik me afvraag, een stage bij Facebook bemachtigen, hoe begint een mens daar aan?

Er zijn twee opties. Voor Canadezen en Amerikanen is het een stuk makkelijker, omdat daar het “university recruiting” team van Facebook regelmatig langskomt, het bedrijf voorstelt en geïnteresseerden vraagt om hun cv achter te laten. Dan worden er technische interviews met die geïnteresseerden gehouden en zij die daar doorheen geraken krijgen een stage aangeboden.

Voor mensen elders ter wereld, dus ook België, is het een stuk moeilijker om bij Facebook binnen te geraken. (Daarom was ongeveer tweederde van de stagiairs van Noord-Amerikaanse afkomst). Je kan hen ook rechtstreeks contacteren. Als je door de selectie van de HR mensen heen geraakt (daarbij is het van belang geen doorsnee cv te hebben op vlak van inhoud èn presentatie érg belangrijk), dan mag je aan het interview proces beginnen. Of, als je geluk hebt zoals ik, contacteert Facebook jou omwille van het eerdere werk dat je hebt gedaan.

In mijn geval was het dus zo dat ik al sinds 2008 met WPO — Web Performance Optimization, websites sneller maken dus — bezig was voor Drupal. In 2009 heb ik mijn bachelor thesis gedaan rond het integreren van CDNs met Drupal. En in 2011 heb ik mijn master thesis geschreven over een soort Google Analytics voor WPO: daarbij gebruikte ik data mining om patronen te vinden in performance metingen bij èchte gebruikers, om zo automatisch op te sporen in welke specifieke omstandigheden websites traag zijn.

Mensen van het Facebook Site Speed team waren op zoek naar nieuwe mensen en door simpelweg wat rond te googelen zijn ze op mijn blog uitgekomen. Wat ze lazen vonden ze interessant, en dus contacteerden ze me toen ik nog maar net aan mijn master thesis bezig was, om me te interviewen voor een full-time positie. Aangezien ik nog studeerde en ik nog enkel een stage zou moeten doen om af te studeren, heb ik hen gevraagd of een stage ook mogelijk was. Dat was geen probleem, en na twee technische interviews kreeg ik het heuglijke nieuws dat ik stage mocht lopen bij Facebook!

In hoeverre heeft jouw opleiding aan de Universiteit Hasselt jou daarbij goed gewapend?

Zonder de opleiding van de Universiteit Hasselt was ik er nooit geraakt, dat is wel zeker. Met een hogeschoolopleiding kom je er waarschijnlijk niet, omdat bij mijn weten algoritmen en datastructuren relatief oppervlakkig zijn. Op een unief, of alleszins aan de Universiteit Hasselt wordt er ook zeker gefocust op het praktische aspect, maar wordt ook een solide theoretische basis aangeleerd — ook een sterke wiskundige basis. Dat heeft zeker enorm geholpen.
Zoals ik al zei, heb ik voor m’n tweede technische interview de leerstof van het vak “Algoritmen & Datastructuren” herhaald. Zonder dat te herhalen was ik er met grote waarschijnlijkheid niet geraakt!

Hoe zag je werkdag bij Facebook er uit?

Eerst en vooral: je hebt bij Facebook de vrijheid om je werkdag compleet zelf in te delen. Zelfs stagiairs hebben die vrijheid. Er zijn mensen die beginnen om 8, 11 of zelfs 13 uur. Het maakt echt niet uit. Er wordt ook niet op gelet. Het enige dat telt, is resultaten.
Mijn werkdag was meestal:

8:40 Opstaan
09:50 Ontbijten (op Facebook)
10:15 Beginnen (mails checken, kijken of er nog patches nagekeken zijn)
12:00 Lunch (op Facebook)
19:00 Diner (op Facebook)
19:00 – … Afwerken taak

Er mag dan wel de vrijheid zijn om zo weinig te werken als je zelf wilt, maar omdat iedereen zo enthousiast is, zo prestatiegericht is en zo snel mogelijk coole dingen wilt bouwen (“move fast and break things” is het belangrijkste motto), is het in de praktijk toch zo dat de meeste mensen *veel* uren per dag werken.

Voor mij persoonlijk was dat ook deels omdat ik een perfectionist ben, maar ook omdat ik er absoluut niet tegen kan als een onderdeel of geheel niet voltooid is. Op het einde van mijn stage heb ik dus regelmatig 10—12 uur per dag gewerkt om mijn stageproject te voltooien.

Inderdaad, voor Facebook kan je enkel op locatie werken. Alle Software Engineers (en dus ook interns) zitten in Silicon Valley, in Palo Alto. (De week na mijn vertrek zijn ze overigens wel verhuis naar Menlo Park, naar de voormalige Sun campus. Die gebouwen zijn énorm!) Er zijn ondertussen ook Software Engineers in Seattle (zelfde tijdzone), Austin en sinds kort New York. Het zal nog wel even duren totdat er een Europese locatie voor Software Engineers komt, waarschijnlijk. Momenteel zitten in Europa enkel sales en data center mensen.
Ik woonde 3 maanden lang in Mountain View en nam het grootste deel van de tijd een shuttle (een busje) die door Facebook was ingelegd om stagiairs naar Facebook te brengen (alle stagiairs worden zo dicht mogelijk bij elkaar gehuisvest).

“Move fast and break things”

Wat kunnen Belgische bedrijven leren van de werkwijze van Facebook?

“Move fast and break things”. In België lijkt men in zowat alle bedrijven bang te zijn om te *proberen*, te experimenteren. Nochtans is snel falen goedkoper dan langzaam falen. Je leert er veel van. “Fail early”, en de lange variant: “fail early, fail fast, fail often” is een veel gehoord motto in de start-up scene.

Natuurlijk, om überhaupt te kunnen falen, moet er ook de vrijheid zijn om te mógen falen. Om steeds snel te kunnen innoveren (en dus falen), is er bij Facebook een minimum aan procedures. Procedures vertragen alles. Procedures zijn enkel goed om heel statische dingen vast te leggen. Dingen die niet of amper aan verandering onderhevig zijn. Dat klinkt eigenlijk ook best wel logisch: procedures zijn typerend voor bureaucratieën, en we weten allemaal hoe traag die werken. Dat is goed voor dingen die traag móeten veranderen (zoals rechtssystemen), maar voor (tech)bedrijven, waar het “innovate or die” is, is dat allesbehalve goed.

Waar was jij het meest van onder de indruk bij Facebook?

Zeker en vast de company culture. Iedereen is enthousiast en toegankelijk voor nieuwkomers. De company culture heeft ook voor een heel platte structuur gezorgd: je kan zonder problemen naar Mark Zuckerberg stappen en hem iets vragen. Of naar de CTO. Naar eender wie. Om dat kracht bij te zetten, waren er ook elke paar weken “executive speaker events”, waarbij iemand “hoog” in het bedrijf bedrijfsvisie enzovoort komt vertellen.

Je ziet het ook in de inrichting: telkens een 30″ scherm en een Herman Miller Aeron bureaustoel en kale muren die Facebook werknemers mogen volhangen met wat ze ook maar willen: posters, graffiti, het maakt niet uit! Je ziet ook op veel plaatsen ballonnen, vlaggen; overal hangen er “move fast and break things” en “interns: fail harder” posters. Op iedere verdieping zijn er minstens twee “micro kitchens” met 5 koelkasten vol alle soorten drank, koffie- en theemachines, rekken vol versnaperingen, een mand fruit en 10 soorten cornflakes. Daar zijn vaak willekeurige ontmoetingen, wat de algemene sfeer weer bevordert.

Trouwens, zowat overal hangen er bij Facebook variaties op “Le fils de l’homme” van Magritte. Het is moeilijk om een muur te vinden waar die niet te vinden is. In alle mogelijke kleurvariaties hangt ie er. Toch íets van België dat tot de high-tech doordringt… :)

Wat is dan de bedrijfspolicy rond het gebruik van Facebook en Twitter tijdens het werk?

Geen policy. Zoals gezegd: het enige dat telt, is resultaten!

“Ik zoek een job rond WPO, data mining en Drupal.”

Wou je na jouw stage bij Facebook blijven werken?

Vanuit een inhoudelijk standpunt wou ik absoluut voor Facebook willen blijven werken. De beste infrastructuur en faciliteiten om de coolste dingen te bouwen, die vind je enkel bij Facebook. De sfeer is er super, de groeimogelijkheden zijn nog steeds enorm, de impact die je er kan hebben bereikt het snelst het grootst mogelijke publiek denkbaar, de technische uitdagingen zijn enorm en bijzonder boeiend.

Op mijn laatste dag daar heb ik ook een aanbod mogen ontvangen. Dat alleen al is natuurlijk een enorme beloning: een aanbod krijgen van de momenteel meest gezochte en moeilijkst binnen te geraken hightech bedrijf ter wereld! Het loon is ook niet te vergelijken met Belgische lonen.

Maar toch … in België zit mijn fantastische vriendin, die geneeskunde studeert. In Amerika erkennen ze vrijwel geen enkel buitenlands medisch diploma, dus ze zou daar vanaf nul opnieuw moeten beginnen. Daarnaast is de sociale ongelijkheid in de V.S. toch echt wel enorm. Van het veertigtal keer dat ik op de (niet-Facebook) bus gezeten heb, zat er op vijf keer na minstens één dakloze op. Meestal 2 à 4. Minstens 1 daarvan was meestal aan het roepen over het einde van de wereld, of aan het scanderen dat de duivel je zou komen bezitten. En dit was dan nog het rijkste deel van heel de V.S.!

In alles wat je ziet en doet, ervaar je als Europeaan ook een “ieder voor zich” gevoel. Het is moeilijk onder woorden te brengen, maar dat is toch de beste benadering. In Europa heb je vrijwel altijd toch minstens een bepaalde graad van socialisme, waardoor er toch een minimaal vangnet bestaat, moest er iets mislopen. Dat heb je daar niet of amper. (“Socialism” wordt er ook gelijkgesteld met “communism”, en als je de huidige presidentsverkiezingen in Amerika een beetje volgt, dan weet je dat dat nog steeds het allergrootste taboe is.) Minder belangrijk, maar toch: Amerika is maar heel zelden gezellig (dat woord bestaat overigens ook niet in het Engels, enkel het Deens heeft dat woord ook in haar woordenschat!): geen organisch gegroeide centra, maar enkel dambordpatronen waarbij er letterlijk één povertjes gezellige straat is, en daarbuiten is er *níets*!

Vóór m’n stage vond ik België maar niks. Zo traag, inefficiënt, vrijwel geen ondernemerschap. Maar voor veel mensen in Amerika is het een *noodzaak*, om te overleven.

Ik heb dus het aanbod geweigerd en ben momenteel in België op zoek naar een job rond WPO, data mining en Drupal.

Een laatste vraag uit wat ‘kinderlijke interesse’: Heb je Mark al ontmoet? Zoja, wat voor man is het?

Iedere vrijdag is er een Q&A sessie met Mark (die wordt gelivestreamed naar andere vestigingen), waarbij hij in gewone kleren zoals jij en ik staat uit te leggen wat er de voorbije week gebeurd is, wat belangrijk is, wat de plannen zijn voor de komende tijd, enzovoort. In eerste instantie was het een beetje vreemd en bijna surrealistisch om hem zo heel gewoon, van dichtbij bezig te zien. Maar dat went uiteraard. En dat spreekt natuurlijk ook weer in het voordeel van Facebook’s platheid.

Aangezien ik niet vond dat ik iets wereldschokkends interessants te vertellen had aan hem, heb ik hem nooit “echt” gesproken. Normaal is er altijd een barbecue bij zijn thuis voor de stagiairs, maar dat was deze stageperiode jammer genoeg niet doorgegaan.

Op mijn allerlaatste dag (16 december) bij Facebook was er “Snowville”, een evenement voor Facebook werknemers waarbij ze een hele evenementenhal (vergelijkbaar met de Ethias Arena in Hasselt) hadden afgehuurd. Er waren een hoop attracties rond het centrale “winterse feestdagen” thema. Mark kwam net uit een attractie gelopen met zijn blote voeten en toen spraken we met een aantal stagiairs hem aan, om te vragen of hij even op de foto wou. Dat was uiteraard geen probleem. Zo sta ik dus samen met 3 anderen op de foto met een blootsvoetse Mark Zuckerberg… :)

Bedankt Wim voor je tijd en veel succes in het vinden van je nieuwe job!

Wie meer wil weten over Wim kijkt best op wimleers.com. Zijn jobzoektocht vind je op zijn blog op www.wimleers.com/blog/looking-for-a-job.