Ik ben Fiona en ik wijk af naar het westen. Een jeugd in Limburg. Een studententijd in Antwerpen,  Leuven en Gent, waar ik bleef plakken en van waaruit ik zeven jaar werkte als creatief strateeg in  communicatiebureau(tje)s. Vorig jaar werd ik een beetje onrustig op professioneel gebied. Ik vond mijn ding niet meer. Het ging me niet snel, hoog en ver genoeg. Te plat, te weinig bruis. Klein was te klein, groot was te groot. Draaien. Rondjes.

Een collega van me verhuisde in 2011 naar Londen. Dus ik was er plots veel. Berlijn was altijd mijn lievelingsstad, maar het snelle ritme van Londen veroverde langzaam mijn hart. Precies een jaar geleden trok ik weer voor een weekje naar Londen. Het ticket boekte ik vlak na een turbulente relatie- en een normale werkbreuk. Een vaag plan van uitzoeken of ik er zou kunnen werken/wonen. Een vlucht dus. Maar in de zomer vond ik mijn draai weer in Gent en was ik erg gelukkig. Draaien. Dansen!

Een weekje vakantie in Londen dan maar. Ik maakte geen cv, geen voorbereidingen, niks. Maar toen ik van de metro naar het appartement van mijn vriend wandelde, was het er weer. Die bruis…

De reclamewereld is drastisch aan het veranderen. Ik wilde niet in België zitten wachten tot die golf ons land zou bereiken. Die golf mee maken en vorm geven, dat was meer iets voor mij. I dare to dream a little bit bigger darling. Ik kwam drie dagen niet buiten. Maakte een cv en plunderde de netwerken van vrienden. Na vier dagen had ik een job. Na zeven dagen een appartement. Tien dagen terug naar België om daar alles te regelen. En floep. Ik woon een jaar in het hipster-hart van Londen, Dalston.

De eerste zeven maanden leidde ik de volledige rebranding van een start-up. Dit was een tijdelijk contract van waaruit ik de Londense reclamewereld zou binnen vallen. Dus in april en mei racete ik van recruiter naar recruiter en van bureau naar bureau. Ik sprak met BBH, Mother London, Albion en meer van dat fraais. Mijn angst die er in België al was te verdrinken in een groot bureau, of erger, opgesloten te worden in een hokje, bleef. Dus ik ging voor een groot bureau in een niche.

Experiential marketing. Super interessant! Op het eerste zicht. Mijn eerste globale merken en multi-miljonair budgetten. En eerste cross-agency meetings. En politieke spelletjes. Zeker niet de eerste, wel de ergste 80-uren werkweken. Doodongelukkig. Dus ik nam ontslag na vier maanden.

Grappig.
Ik trok naar London voor de grote reclamewereld. Ik gebruikte een tijdelijk contract in een start-up om er te geraken. Om dan te beseffen dat het net die start-up mentaliteit is die zo bruist… Ik trok weg uit België zonder er ooit echt van de beste bureaus te durven proeven. Ik weet er te weinig van af. Maar in mijn subjectieve, getekende, niet op feiten gebaseerde, misschien wel totaal irrelevante mening, bruisen Belgische bureaus veel harder :-)

En nu?
Een mix van recruiters, koffies met start-ups en vooral een overdreven grote scheut enthousiasme voor een paar eigen start-up projectjes. Over al deze dingen meer in mijn volgende blog posts voor Creativeskills!