Doordat we op dit moment deel uit maken van een generatie die niets anders kent dan crisis na crisis en volop de consumptiemaatschappij beleeft, zit de jonge ontwerper van vandaag vaak met de handen in het haar. De dualiteit tussen het toenemende materialisme en de afkeer van overconsumptie kent een hoogtepunt. “Wat moeten we doen?”, is de meest gestelde vraag en de opleidingen vanuit diverse instituten zijn er nog niet voldoende op aangepast. Docenten komen vaak uit een andere generatie, waardoor ze logischerwijs een verschillende denkwijze hanteren. Voeg daarbij de opkomst van het beruchte fenomeen “sociale media” aan toe, en de cirkel is rond.

Steeds meer en meer jonge creatievelingen verliezen zich in het “over-ontwerpen” en “over-inspireren”. De industrie is een factor die niet meer op nummer één staat. Waar onze voorgangers inspiratie zochten en vonden in de natuur en de mens, keren de jongeren zich daar vaker de rug naar toe. Inspiratie komt vanuit andere ontwerpers. Waar vroeger cultuur een achtergrondfunctie had met als doel de geschiedenis van design en de logica van het ontwerpen te verantwoorden, is cultuur nu de inspiratiebron nummer één. Ontwerpers nemen specifieke technieken over van bekende schilders, passen oude technieken toe op readymades of bestaande objecten, gebruiken kleuren om emotionele behoeften te vervullen, kopiëren rechtstreeks vormen en tekeningen en zetten die om in stoelen, tafels enzovoort. De rode draad doorheen het leven van een ontwerper is niet meer. Ontwerpers zijn bezig met collecties, verschillende types en richtingen van vormen, materialen en afwerkingen komen voort uit eenzelfde persoon. Eigenheid in een andere dimensie.

Het aantal bronnen waaruit zo’n informatie te putten valt is ook enorm gestegen in de voorbije jaren. Waar men vroeger al tevreden was met een artikel in een weekendbijlage van de plaatselijke krant, weet men nu niet waar te kijken omdat er een overaanbod van informatie beschikbaar is. Deze informatie is meestal voorzien van een aantal afbeeldingen en een zeer korte begeleidende tekst. Vaak is het hierdoor ook moeilijk om een kritisch standpunt te nemen tegenover de concurrerende jonge ontwerpers. De pers halen is dikwijls ook een doel dat belangrijker wordt geacht dan het ontwerpen op zich en het werken met de industrie.

Schuldig is er niemand, dit is slechts een observatie van veranderende tijden en situaties. Maar of dit een rooskleurige pagina zal zijn in de geschiedenis van design is geen zekerheid.